چسب های پزشکی یا جراحی (Surgical Tapes)، در اصل چسب های حساس به فشار هستند که بصورت نوار چسب موجود میباشند و در حالت کلی برای نگه داشتن پانسمان یا باند روی زخم و همچنین نگه داشتن آنژیوکت، کاتتر و دیگر تجهیزات مورد استفاده قرار میگیرند. اینگونه چسب ها معمولاً از مواد ضد آلرژی تهیه میشوند و قدرت چسبندگی بسیار بالایی دارند ولی در عین حال میتوان بدون آسیب به پوست آنها را جدا کرد.
به دلیل اصطکاک بالای سطح این چسب ها خیلی از ورزشکاران برای ایجاد تماس غیر لغزشی با راکت یا دیگر لوازم ورزشی از این چسب ها استفاده میکنند. همچنین به دلیل قدرت استحکام بالای آنها میتوان برای جلوگیری از آسیب دیدگی در مسابقات ورزشی از اینگونه چسب ها استفاده کرد.
ابتدایی ترین چسب های پزشکی در اصل پارچه های آغشته به موادی مانند گچ یا دیگر مواد چسبناک بودند که برای نگه داشتن پاسمان روی محل زخم استفاده میشدند که به آنها "پانسمان اسپانیایی" نیز میگفتند.
در اوایل قرن سیزدهم میلادی ایتالیایی ها اولین بار نام اسپارادراپو (Sparadrappo) را به چسب های پزشکی اختصاص دادند که در زبان فرانسوی در سال 1314 با نام اسپرادراپو (Speradrapu) و در زبان اسپانیایی در سال 1495 با نام اسپادراپو (espadrapo) شناخته شد.
دلیل نام گذاری های گفته شده معنی لاتین اجزای این کلمه است. جزء اول این کلمه (Spara) در زبان لاتین (رومی) به معنای آماده کردن و جزء دوم (drapu) به معنای پانسمان یا باند میباشد.